شرف ما در منبر رفتن است

کربلا را از دروغ و خواب و خیال و جعل و تحریف حفظ می کنم. باید بدانیم که شرف ما در منبر رفتن است. دلمان می خواهد مردم اصلاح شوند و منبر نرویم، ولی این شدنی نیست. شما که فضل و تقوایی دارید و حرفتان مقبول است، مردم مقبولات می خواهند، معقولات مال حوزه و دانشگاه است. مردم همه دین خود را از ماه رمضان و محرم دارند. باید برای مردم حرف صحیح گفت. اگر شما طلاب نرفتید خدای نکرده دیگری این جای خالی را پر می کند. در پاکستان حرف اول را ذاکرین می زنند و علما معزولند. اگر خدای نکرده حرف به دست دیگران بیافتد یکی خواب می بیند دیگری خیال می کند و ... به این سمت حرکت می کنند. اگر عاطفه باشد و عقل نباشد، اشک با سند و برهان و استدلال نباشد، مشکل جدی به دنبال دارد. حسین بن علی(ع) بسیاری از کشورها را اداره می کند. حادثه کربلا یک بحث عمیق خارج می خواهد تا دلایل قیام و حرکت و مأموریت ها و سخنرانی ها تبیین شود. نگذارید این فرهنگ به دست هر کسی بیافتد. از صاحبان مجالس می خواهم. شما علما را دعوت کنید. اشک هم کنار آن باشد اما بعد از یک ساعت سخنرانی عالمانه یک محقق حوزوی باشد. خواهشم از عزاداران این است که اول علم، علم، علم و بعد اشک و گرنه اینجا هم مثل کشورهای دیگر خواهد شد.